Hepimiz güçlü görünmeye çalışıyoruz… ama bazen acımızı kimse fark etmiyor

Duygularını kabul etmek, iyileşmenin ilk adımıdır.

⏵ GÜÇLÜ GÖRÜNMEK YORGUNLUĞU

Bazen insan en çok kendine karşı güçlü olmaya çalışır. “Dayanmalıyım” dersin, çünkü herkes senden bunu bekler. Ama kimse fark etmez, o güç maskesinin ardında ne kadar kırıldığını. Bir sabah uyanırsın, her şey normal görünür ama bir şey eksiktir. Gülümsemek artık çaba ister, nefes almak bile bazen ağır gelir. Herkes seni “iyi” sanır, ama senin içinde sessiz bir savaş sürüyordur. Kimse görmez, çünkü sen de göstermemeyi öğrenmişsindir.

Toplum bize öğretmiştir: “Zayıf görünme, ağlama, toparlan.”

Ama kim demiş hissetmek zayıflık?

⏵ GÖZYAŞLARIN KENDİ DİLİ

Aslında bazen ağlayabilmek, en büyük cesarettir. Çünkü gözyaşların, söyleyemediklerinin dilidir. Beden konuşamadığında, duygular konuşur. Bir şarkı çalar, bir cümle aklından geçer, gözlerin dolar. Bu, kalbinin hâlâ orada olduğunu hatırlatır.

İnsanın içi konuşur aslında, ama dış dünya duymayı bilmez.

⏵ TEST YARGI DEĞİL, FARKINDALIKTIR

Depresyon testi bir yargı aracı değil. Seni sınıflandırmak ya da etiketlemek için değil, sadece fark etmen için vardır.

Çünkü bazen küçük bir farkındalık, büyük bir değişimin başlangıcı olabilir.

Bazı sorular sana yıllardır kimsenin sormadığı şeyi sorar:

“Gerçekten nasılsın?”

Bu soruyu cevaplamak kolay değildir.

Çünkü uzun zamandır onu kendine bile sormamışsındır.

⏵ GÜÇLÜ OLMAK YORABİLİR

Birçok kişi bu testi çözerken ağlar. Çünkü sonunda bir şey kırılır — o görünmez duvar, yıllardır taşıdığın yük. O anda fark edersin, güçlü görünmek seni korumamış, sadece yormuş.

Asıl güç, kırıldığını kabul edebilmektir.

⏵ DUYGULARI BASTIRMAK YARAYI DERİNLEŞTİRİR

Duygularını bastırmak seni güçlü yapmaz, sadece içinden uzaklaştırır. Bir gün o bastırdığın her şey geri döner — bir rüya, bir şarkı, bir sabah nedeni olmayan bir yorgunluk olarak.

Bu yüzden durmak, fark etmek, hissetmek önemlidir.

Çünkü kabul etmek, iyileşmenin ilk adımıdır.

⏵ “İYİ OLMAM GEREK” BASKISI

Belki de en çok güçlü görünmeye çalışırken yoruluyoruz. Çünkü güçlü olmak bir zorunluluk gibi öğretilmiş.

Ama bazen hiçbir şey yoluna girmeyebilir — ve bu da insandır.

Her şeyi hemen çözmek zorunda değilsin.

Bazen sadece durmak bile yeter.

⏵ YORGUNLUK KENDİ DİLİNDE KONUŞUR

Bir gün kendini sebepsiz yorgun hissedebilirsin. “Ne oldu?” derler — “Hiçbir şey” dersin. Ama aslında çok şey olmuştur.

Sakladığın duygular, sesini kesen kelimeler, içinden geçen ama söylenemeyen onlarca cümle…

Hepsi birikir.

İşte o yorgunluk, kalbinin “Artık gör beni” deyişidir.

⏵ TEST BİR DURAKTIR

Bu test çözüm sunmaz, ama durup kendine kulak vermen için bir fırsattır.

Belki de çok uzun zamandır ertelenen bir soruyu sorar:

“Ben gerçekten nasılım?”

Bu sorunun cevabı, seni kendine biraz yaklaştırır.

⏵ YALNIZ HİSSETMEN NORMAL

Kimi günler sessiz kalmak istersin. Konuşmak anlamsız gelir. Kimse anlamaz sanırsın.

Ama bil ki yalnız değilsin.

Dünyanın farklı köşelerinde, farklı dillerde, aynı his:

“Ben iyi olmalıyım.”

Oysa bazen iyi olmamak da insandır.

⏵ FARK ETMEK BİR BAŞLANGIÇTIR

Unutma: hissetmek seni zayıf yapmaz.

Gözyaşların seni küçültmez — kalbini hafifletir.

Her insan kendi içinde bir hikâye taşır.

Bu test, o hikâyenin iç sesiyle yeniden karşılaşman için bir davet.

Yargısız. Acele etmeden. Sadece senin için.

Çünkü bazen gerçekten güçlü olmanın tek yolu:

“Artık güçlü olmak zorunda değilim.” diyebilmektir.

⏵ İÇSEL SAVAŞIN SESSİZ YANKISI

İnsan bazen dışarıdan sakin görünür ama içinde sürekli konuşan bir ses vardır.

Kimse duymasa da sen duyarsın.

O ses bazen fısıldar:

“Devam et.”

Bazen bağırır:

“Dur artık.”

Ama çoğu zaman o sesi görmezden gelirsin. Çünkü işin vardır, sorumlulukların vardır, rolün vardır.

Dışarıda hayat akarken, içinde fırtına durmadan büyür.

Kimse anlamaz.

Çünkü görmek için bakmak yetmez — hissetmek gerekir.

Ve insanlar başkalarının acısını hissetmeyi pek bilmez.

⏵ TOPLUMUN SESSİZ BEKLEYİŞLERİ

Toplum, görünmeyen ama sürekli hissedilen bir ağırlık bırakır omuzlara.

“Güçlü ol.”

“Düşme.”

“Ağlama.”

“Sorun çıkarma.”

Sanki duyguların varlığı bile ayıp gibi.

Çocukken bile bize öğretilir:

Ağlarsan susturulursun.

Kırılırsan toparlanman beklenir.

Hissettiğini söylemen çoğu zaman “abartmak” olarak görülür.

Ve işte o an insan susmayı öğrenir.

Susarak büyür.

Susarak çalışır.

Susarak sever.

Susarak yorulur.

Ama hiçbir duygu susarak kaybolmaz.

Sadece derine gömülür.

Ve derinde kalan her şey, bir gün geri döner.

⏵ “HERKESİN VAR BİR ŞEYİ” CÜMLESİNİN ARDINDA

Bazen birine derdini anlatmak istersin.

Ama duyduğun cümle bellidir:

“Herkes bir şey yaşıyor.”

Ve o anda sessizce geri çekilirsin.

Çünkü acın karşılaştırılmıştır.

Değerini kaybetmiştir.

Oysa sen yarışmıyordun.

Anlaşılmak istiyordun.

⏵ GÖRÜNMEYEN YÜKLERİNİ KENDİN TAŞIRSIN

İnsan bazen sadece duyan birine ihtiyaç duyar.

Çözüm gerekmiyor.

Öneri gerekmiyor.

Teselli bile gerekmiyor.

Sadece:

“Evet, seni duyuyorum.”

Ama bu cümle nadir bulunur.

Bu yüzden çoğu yük, içimizde sessizce taşınır.

Taşındıkça ağırlaşır.

Ağırlaştıkça yorar.

Ve sonra bir gün fark edersin:

Gücün seni değil, sen gücü taşımaya başlamışsın.

⏵ “BAŞKALARI DAHA KÖTÜ DURUMDA” TUZAĞI

Kendini kötü hissettiğinde, hemen karşına çıkarılan bir cümle vardır:

“Başka insanlar daha zor şeyler yaşıyor.”

Bu cümle iyi niyetli görünür, ama çoğu zaman acılarını geçersiz kılar.

Çünkü acı bir yarış değildir.

Kimsenin acısı diğerinin üzerinde değildir.

Herkes kendi içinde taşıdığı yükle yaşar.

Senin acın — gerçektir.

Ve onun kabul edilmeye hakkı vardır.

⏵ İÇİNDEKİ SESİN KISILMASI

Zamanla insan, içindeki sesin tonunu bile değiştirir.

“Ben iyiyim.”

“Önemli değil.”

“Hallederim.”

Bu cümleler dışarıya değil, kendine söylenir aslında.

Bir noktadan sonra, kendine bile inandırırsın.

Ama beden unutmamıştır.

Yüzündeki yorgunluk unutmaz.

Kalbindeki ağırlık unutmaz.

Gece uykusuzluğu unutmaz.

Sabah uyandığında içindeki sessiz boşluk unutmaz.

Beden, zihnin susturmaya çalıştığı her şeyi bir gün geri getirir.

⏵ İŞTE BU YÜZDEN “FARK ETME” ÖNEMLİ

Depresyon testi, bu acıları çözmek için değil — onları fark etmek için vardır.

Çünkü farkına varmak, görünmeyen yükün ilk kez ışığa çıkmasıdır.

Işık düştüğünde, artık ondan kaçamazsın.

Ama artık yalnız da değilsin.

Bazı sorular can yakar, evet.

Çünkü yıllardır susturulmuş duygulara dokunur.

Ama işte tam orada — bir şey başlar.

Küçük. Sessiz. Yavaş.

Ama gerçek.

Kendine dönüş.

⏵ KABUL, CESARETİN EN YUMUŞAK HALİDİR

Kabul etmek, pes etmek değildir.

Kendini anlamak, zayıflık değildir.

Yorulduğunu söylemek, düşmek değildir.

Bazen en büyük güç, en derin nefes, en sessiz cümlededir:

“Bugün iyi değilim.”

Bu, kırılmak değildir.

Bu, insan olmaktır.

⏵ SON SÖZ

Unutma:

Hissetmek yük değildir.

Gözyaşı utanılacak bir şey değildir.

Yalnız hissetmek bile seni yanlış yapmaz.

Bu test, sana bir şey öğretmek için değil — sana seni geri hatırlatmak için var.

Ve belki uzun zamandır ilk kez…

Kendi sesini duyarsın:

“Ben buradayım.”

“Ve hissetmekten korkmuyorum artık.”